قمه زنی در بیان مکتب حقه تشیع

هزار و اندی سال از حادثه پر از اندوه کربلا می گذرد و هنوز ناله غربت و مظلومیت ائمه معصومین و مکتب والای تشیع، زخم جانکاه سینه ی دینداران حقیقی و آزادگان جهان است.

آنچه بیش از همه در محرم امسال باعث آزردگی خاطرم شد، نه تشنگی امام حسین علیه السلام بود و نه اسارت و غربت 1400 سال پیش اهل بیت (علیهم السلام). براستی غربت سیدالشهدا در عصر معاصر، به مراتب بالاتر از غربت و مظلومیت سال 61 هجری است. در این ایام سوگ و عزا، به مقاله ای با عنوان «مناسک محرم واستیفای حقوق مدرن» برخورد کردم که نویسنده قصد داشت با استناد به حقوق بشر مدرن امروز ـ به اصطلاح خودشان ـ به دفاع از «قمه زنی» بپردازد. دفاع از این رفتار زشت ـ که ممکن است در اثر غفلت و سکوت جامعه دینی به عادت تبدیل شود ـ داغی سترگ بر پیکره ی داغدار مکتب شیعه و منکری بس عظیم است که گناهش به مراتب بالاتر از رفتار کسانی است که جاهلانه مبادرت به انجام چنین عملی می کنند.